Over het scenario van de film, neergeschreven in een regeerakkoord, leken de drie hoofdrolspelers en de regisseur, de Franstalige Charles, het bij de eerste draaidag roerend eens. Toch niet... Want al bij de tweede draaidag begon de miserie. Een van hen, Tsjeevie, een verwaterde George Clooney lookalike, vond van zichzelf dat hij, en hij alleen, de rol van ‘n Goeien of een Socialen moest spelen.
Alsof dat nog niet genoeg was, wou hij de twee anderen ook nog in de rollen van Slechte en Lelijke duwen. De rol van de Slechte of Hardvochtige moest gaan naar de ambetante Grote Jan, die omhooggevallen parvenu die het niet in zijn hoofd moest halen om te schitteren in een film waarin Tsjeevie eeuwige roem wou vergaren. En ja, dan bleef voor de kleinste van de drie, Alexander, alleen maar de rol over van de Lelijke of de Valse.
Charles, de regisseur, voelde direct nattigheid.
Want in het scenario of regeerakkoord stond dat de drie spelers allen even goed, slecht of lelijk moesten zijn. Geen verschil! In dat scenario stond ook dat de drie een soort A-team moesten vormen, een solidair op elkaar ingespeeld actietrio dat het land uit de sociaaleconomische miserie ging helpen. Met een aantal gerichte en niet direct populaire acties. En in het scenario nam de veiligheid van het land ook een belangrijke plaats in.
Maar het lukte niet. Tsjeevie wou absoluut de Goeien (of de Populaire) uithangen. De held die de Hardvochtige en de Lelijke ging intomen om het allemaal binnen de perken te houden. Daarvoor wou Tsjeevie heel ver gaan. Toen Grote Jan naar zijn goesting wat te populair ging worden als gezicht van het veiligheidsthema ging hij prompt gaan paraderen op de Meir in Antwerpen om tegen het volk te zeggen dat alles veilig was. Een beetje later vond hij het helemaal niet erg, maar wel ludiek, dat zijn vrienden, via de sociale media, Grote Jan opnieuw een peer wilden stoven.
Grote Jan kon er niet echt mee lachen. En de sociale media gaven Tsjeevie er van langs want zo veel valsheid past niet in een A-Team. Charles, de regisseur, zat ondertussen met de handen in het weinige haar dat hem nog rest.
Bredero zei in zijn tijd “dat het kan verkeren (=veranderen)”. Dat is juist want vandaag speelt Tsjeevie willens nillens de rol van de Lelijke of de Valse. Eigen schuld, dikke bult.
Wie zich nog afvraagt wat het begrip tsjeverij eigenlijk inhoudt, raad ik aan het verhaal hierboven een tweede keer te lezen J !